სოფ­ლე­ბად ქცე­ულ სა­ტახ­ტო­ებ­ში ..

სოფ­ლე­ბად ქცე­ულ სა­ტახ­ტო­ებ­ში
დარ­ჩე­ნი­ლებს – უხ­ი­ლა­ვი ქმნი­ლე­ბე­ბი
გვინ­თე­ბენ და გვიქ­რო­ბენ დღემ­დე -
სი­ნათ­ლეს. რო­ცა სი­ნათ­ლე მო­დის -
უკ­ა­ნას­კ­ნე­ლი დი­ზა­ი­ნის კა­ბებ­ში,
ზურ­გ­ზე მი­კე­რე­ბუ­ლი – ახ­ალ­თა­ხა­ლი,
ცვი­ლი­თა და ბუმ­ბუ­ლე­ბით შეთხ­ზუ­ლი ფრთე­ბით -
ეკ­რა­ნე­ბი­დან გვი­ღი­მი­ან თეთ­რ­კ­ბი­ლე­ბა
ლა­მაზ­მა­ნე­ბი; რო­ცა სი­ნათ­ლე მი­დის -
ვან­თებთ – ძვე­ლი და მზის­გან დამ­დ­ნა­რი
ფრთე­ბის ცვი­ლის სან­თ­ლებს; აბ­ა­ზა­ნებ­ში -
ძი­ლის წინ – ძვე­ლი გულ­მოდ­გი­ნე­ბით
ვი­ხე­ხავთ კბი­ლებს. და მე კი მა­ინც -
უკ­ვე მე­ოთხე გვერ­დი­თი კბი­ლი
ამ­ო­ვი­ღე, – არა ფო­ტო­მო­დე­ლის მსგავ­სად -
რომ ყვრი­მა­ლე­ბი უკ­ეთ და­მაჩ­ნ­დეს, -
არ­ა­მედ, შე­ნი ტყუ­პის­ცა­ლი ვარ -
სტი­ვი, – ას­ე­თი ახ­ალ­გაზ­რ­და და უკ­ბი­ლო
და არ ვი­ცი რას და­ვაბ­რა­ლო -
მუ­რა­ბებს თუ გუ­დას­ტ­ვი­რის ხმას -
რომ დაგ­ვა­ბე­და ორ­ი­ვე – სიტ­კ­ბოს სიყ­ვა­რუ­ლიც,
კბი­ლის ტკი­ვი­ლიც; სიყ­ვა­რუ­ლი და
ტკი­ვი­ლი – ჩვე­ნი ტყუ­პის­ცა­ლი
და ბე­ბე­რი და უკ­ბი­ლო სამ­შობ­ლო­ე­ბის.