მერვე დღე

ვინც ნემსის ყუნწში გაძვრა - გაება,
ამოიკემსა სულ თეთრად - შავზე.

არ შველის სრული გაძვალტყავება
და რა თქმა უნდა, ნაკლები შანსი

აქვს, ვინც სამყაროს მუცლით ეხება
და ხორცის ცხენზე მთელს ფსონებს ჩადის,

ვისაც თვალს სტაცებს ქვები, ფეხები,
თუ საცობების პრიალა ჯართი -

სამსახურიდან - სახლამდე

(შანსი -
ნემსის ყუნწიდან გაექცეს ამ წრეს,

არ დაგვირისტდეს არც თეთრად - შავზე,
და არც პირიქით -

ამ ნაწერივით)

ჩავცქერი - დროის კარგვას, გაშვებას
სიტყვების - გზებზე - გულის მუჭიდან -

ჩაბნელებას და გაკაშკაშებას -
სადღეღამისო სადგურის - კუჭის.

ისევ შვიდი დღე. წმინდა სცენარით
გამორიცხული აწმყო - გაღწევა -

ერთადერთ დროში.

მცენარეებიც -
ქარის ნებაზე - დღეებს არწევენ

და რა თქმა უნდა, ნაკლებს სცოდავენ,
დაუწერელზე რადგან არ წერენ.