პლასტმასის ღმერთები ..

პლასტმასის ღმერთები თითებს მიჭამენ –
ყოველდღე მიაქვთ თითო წერილი..
ვისაც ვუყვარდი და არ ავირჩიე –
იმისი ტუჩებით ვარ დაწყევლილი.
და უშენობაც, აი, ასეთია –
თან დაგაქვს ჩემი ხელის მტევანი;
არადა, თითქოს ხელზე მაბია -
იმის გაქრობას მამჩნევს ვერავინ,
რადგან ვიღიმი, ზაფხულის ფერებს
გავყურებ წყნარად და ვაკვირდები –
ნისკარტის ბგერით თუ სისწრაფით ფრენის –
როგორ ირჩევენ ერთმანეთს ჩიტები.