ბედნიერება

მაინც, რა არის ბედნიერება?
ოდესმე თუ დაგვემართება?

თაფლიანი ჭიქა – ლამაზად –
ამოგვყურებს მე და შენ, მაგრამ
ფუტკრის მკვდარი სხეული,
როგორც თვალის გუგა –
გულში უბრწყინავს.

ვერცხლის კოვზი მომაწოდე,
ოქროსფერ ფრთებს
ფრთხილად მოვაცლი,
რომ შენმა ბაგემ თავისუფლად
მოსვას თაფლი ჩვენი ჭიქიდან.

მაგრამ ერთხელ მაინც დახედე –
ბედნიერების ამ ღმერთს, პატარას –
ასე მკვდარი რომ მოჩანს თაფლში,

რათა თავისი არსებობა დაგვიმტკიცოს,
რათა დაგვატკბოს.