მარტოობა ..


მარტოობა ადგილია ორისათვის.

შენ უზიხარ მაგიდას და თეორემას;
ფურცლებით და ციფრებით და ისრებით
დრო ამოევსო პატარა საათს.

მე სავარძელზე ვზივარ, და შენი
პერანგის თეთრ საყელოზე -
რას აღარ წერენ ჩემი თვალები.

მე მსურს მომხედო
და სახეზე გიბრწყინავდეს ჩემი სტრიქონი.

შენ გსურს მომხედო
და მე აქ ვიყო – პოეზიის გარეშე, შენთვის.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი