მარტოობა ..
მარტოობა ადგილია ორისათვის. შენ უზიხარ მაგიდას და თეორემას; ფურცლებით და ციფრებით და ისრებით დრო ამოევსო პატარა საათს. მე სავარძელზე ვზივარ, და შენი პერანგის თეთრ საყელოზე - რას აღარ წერენ ჩემი თვალები. მე მსურს მომხედო და სახეზე გიბრწყინავდეს ჩემი სტრიქონი. შენ გსურს მომხედო და მე აქ ვიყო – პოეზიის გარეშე, შენთვის.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი