ზღვამ გა­ი­ტა­ცა მზის ქუ­დი ..

ზღვამ გა­ი­ტა­ცა მზის ქუ­დი -
შხე­ფე­ბით, ტალ­ღის მორ­კალ­ვით;
ვი­ღა­ცას – თევ­ზის კუ­დი­ანს -
ტალ­ღა­ში თვა­ლი მოვ­კა­რი;
და ჩემს გარ­შე­მო გაშ­ლი­ლი –
ზღვამ თან წა­ი­ღო ნა­დავ­ლი:
ცა – გამ­ჭ­ვირ­ვა­ლე თავ­შა­ლი,
ნა­პი­რი – ჭრე­ლი სან­და­ლი;
ანაა, თუ – მა­რი­ა­ნა,
თუ კი­დევ ვინ­მე – დო­ბი­ლი?! -
სიტყ­ვე­ბის ელ­ვით, მა­რი­ლით -
ტალ­ღა­ში გა­დად­ნო­ბი­ლი;
ვი­საც ზღვის ლექ­სი აქ­ე­ზებს -
ვარ­დის­ფ­რად შე­ღა­მე­ბუ­ლი:
ქალ­თევ­ზად იქ­ცეს, ნა­პირ­ზე
და­ტო­ვოს – შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი.