დავიღალე ..

დავიღალე,
გახამებულ ყელს ნიკაპამდე
ვეღარ ვიწევ, რბილდება,
ჯინსებზე ჩასაცმელი ხდება,
სხვების დასანახ ცხოვრებაში
ფოტოგამოფენას ვტოვებ,
იქ ყველაფერია: შავ-თეთრი ეტიკეტი,
მარგალიტები, ღიმილი, რომლისთვისაც
ჯერ ხელი არ ჩამომისვამს,
მიკერძოებული მაყურებელი მყავს,
სუფთა შუბლებით მიტევს,
ტაბულა რაზებით,
ხელნაწერები აქეთ მკითხულობენ:
პირდაპირ შუბლში კორექტურა
და მორჩა...
სადღაც ჩემთვის ლეღვის ხე
შაქრდება და შაქრდება,
ბუნებრივად, ძალდაუტანებლად,
და არ იცის, რომ სამოთხეა...