გალაკტიონ ტაბიძეს

მე თქვენ გიგონებთ კრძალვით და რიდით,
თქვენს ძვირფას სახელს, უზომოდ მაღალს,
გახსოვთ პიტერი, დღენი ჯონ რიდის,
ის დღენი რაა ამ დღეთა ახლოს.

არ შეედრება ის ქარი ამ ქარს,
როგორც ვერასდროს ვერ შევედრებით –
თქვენს ძვირფას სახელს, უზომოდ მაღალს,
და თქვენს ხმებს მე და ჩემი ლექსები.

მე მზრდიდა წიგნი ლურჯი ზარნიშით,
მე თქვენს სახელზე ვლოცულობ ახლაც,
თუმც სიკვდილის წინ თავი ავიშვი,
თქვენთან კვლავ ბავშვის სიმორცხვე მახლავს.

და როცა სიკვდილს ვამარცხებ ერთი,
როს კვლავ იმედი ასიათასობს,
თქვენ გიგონებთ და ცას იმერეთის,
ბრძენო მაღალო, ცაო ძვირფასო!