სხივების ქრობა


სხივები სხივოსნობენ,
ვარდებიც არიან,
შენ კი ძველებურად,
აღარ გიარიან.
წუხელ შენმა თვალმა
ღამე გაათია.
ვაიმე!.. ვაიმე!.. ვაიმე!..
ეს რა დაგმართვია.
ცაც ჩამუქებულა,
გზებიც ინაქრება,
ჩაქრა შენი ბედი…
შენი სხივიც ქრება.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2025

Facebook Telegram კონტაქტი