დედას პური


ბალზე მიმდის ბაღში თვალი,
როცა დამწიფდება ბალი.

რა ვქნა, შინდზე სული მიმდის,
როცა წითლად ღვივის შინდი.

სხალზე მიყვარს საუბარი,
როცა დაღვინჯდება მსხალი.

ატამს რომ ვჭამ, თითებს ვატან,
აბა, რა სჯობს ნამდვილ ატამს?!

მაგრამ პურს რომ მიცხობს დედა,
ყველაფერი მავიწყდება.
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი