ნატურმორტი


წუხს მაგიდაზე ცისფერი ბროილ
ვით სამრეკლოზე უენო ზარი,
ყავის ფინჯანზე დამჯდარი ორთქლი
აღარსად მიდის...
                             არავინ არი...

თეთრი კედელი თითქოს თოვლია
და ყინულივით სცივათ სასმურებს,
აქ ვიღაც მოვა, ასე მგონია,
და სუყველაფერს
                            აახმაურებს.

წყარო: litklubi.ge

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი