უკანასკნელი

ოდეს ხორცი ვერ გაუძლებს ჯვარცმას,
ამ ზარ-ზეიმს და სევდიან კარნავალს,
სიმი ჩემი მიამაგრეთ სხვა ჩანგს,
ლექსი ჩემი ხალხში თვითონ გადავა.
ოდეს გამცრის დრო სილად და ხრეშად
და დაფაზე ავშლი ჩემს თეთრ პაიკებს, -
სიტყვა ჩემი დაუმარცვლეთ ეშმაკს, -
სული ღვთისკენ ბილიკს თვითონ გაიკვლევს.
ოდეს წიგნში სიტყვა ვეღარ გაძლებს
და გულდაგულ ვერ გამიჭრით სამარეს,
ცეცლი ჩემი მიუმატეთ სხვა ცეცხლს,
ფერფლი ჩემი თბილისს გადააყარეთ.