ლხინი ალაზნის ჭალაში

დღეს საქართველო ილტვის ზეცისკენ,
მცირეღა შეგვრჩა რადგანაც მიწა...
შეხედე ჭადარს, _
არის ეს ის ხე,
რომლის ჩეროში ერეკლე იჯდა.
შუაზე აპობს მდინარე სიცხეს,
თავგანწირული ირგვლივ არი სმა.
მოწყენილია თელავის ციხე, _
ვერ იასპინძა რადგან კრწანისმა.
გახურდა ლხინი:
შეეწნა ხმა ხმას,
ხმა გაიმეტა ცის ლურჯმა თაღმაც _
და როცა ეშხში შევიდნენ უკვე,
მამაპაპურმა სიმღერამ მსუყემ _
იალაზანა, _
იალაზანა, _
ორმაგი მისცა ალაზანს ძალა
და გადმოლახა ნაპირნი წყალმა.
ქვითინებს მუხა, _ ალაზანს გაღმა,
ილიას თვალწინ რომელიც გახმა...
კახურით გულის ხშირდება ძგერა,
პირზე ღიმილი ახმება გელათს,
თვალები ცრემლით ევსება ხახმატს:
ვერ იდავითა პატარა კახმა!
ვერ იდავითა პატარა კახმა!