შეხვედრა

ხარ რაიონში. კაცი შენხელა
ჯერ არ ყოფილა აქ, შენი ფიქრით...
- აქ შოთაც იყო შარშან კრიხელი,
ჟურნალ „დილაში“ რომ წერამს, იგი.

დაგენგრა სახე. ღმერთივით ღვინოს
გემო მიეცა უცებ შხამისა...
- მართლა?! –
რას ბრძანებთ! - და გაიღიმებ;
ფიქრობ:
- ამ ვირმა, ხედავ, რა მითხრა!?

ღამეს დაიფრენს, ვიცი მზის სახრე,
შეენარცხება ტოროლა ცისკარს...
გაარჩევს კია როსმე ეს ხალხი
მთხლესა და ოქროს ერთმანეთისგან?!