ტყე-ტყე მიდის ..


ტყე-ტყე მიდის… ტყე-ტყე მიდის…
ინდი მინდი ფერად შინდი…
იმღერს ლექსთა საბრალოთა… 
მიდის… მიდის…

ტყე-ტყე მიდის… ტყე-ტყე მიდის… 
ინდი მინდი ფერად შინდი…
სჭკნება ტურფა საბაღნარო… 
სწყდება ზეცას მეტეორი…
– მოშაირე არა ჰქვია, 
თუ სადმე თქვას ერთი ორი!
ერთი…
ორი…
და იცვლება საუკუნე საუკუნით…
მაინც მღერის,
მაინც სტირის,
ვით
სტიროდა გული…

ტყე-ტყე მიდის… ტყე-ტყე მიდის… 
ინდი მინდი ფერად შინდი…
იმღერს ლექსთა საბრალოთა… 
მიდის… მიდის…

ღმერთო ერთო! –
ღმერთო ერთო! –
თრთის სხეული… თრთის ბაგენი…
რუსნი,
სპარსნი,
მოფრანგენი –
ისმენდიან, – გაჰკვირდიან, 
რა ატირდის, – ატირდიან…
– რა პატარა ქვეყნიდანა… 
რა დიდია!…

ტყე-ტყე მიდის… ტყე-ტყე მიდის… 
ინდი მინდი ფერად შინდი…
მიდის… მიდის… წვება ბინდი…
ვარსკვლავები…
კვლავ დილა!…
– ავთანდილი?!
– რუსთაველია!
რამ გაავთანდილა!…

ტყე-ტყე მიდის… ტყე-ტყე მიდის… 
ინდი მინდი ფერად შინდი…

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი