შენ მეკითხები..

შენ მეკითხები: რას ვაპირებ აწი და აწი!
რას შეიძლება
აპირებდეს
ჩემი ხნის
კაცი?!

ვაპირებ იმას, რაშიც შაურს არავინ გიხდის:
კოხტად,
ლამაზად
დაბერებას,
ლამაზად _
სიკვდილს!

შენ რა, საერთოდ მეკითხები, გავიგო ასე,
თუ ყოველდღიურს?!
რას ვაპირებ,
დავუშვათ,
ხვალ-ზეგ?!

თუ აგრეა და, ჩაკარებას ველი დეკემბრის,
თოვლი მიყვარს და
ჩამოთოვოს
მთები ეგების...

ველი ფანჯრების
ამოგმანვას... თოვლით და ჭირხლით, _
განვაგრძო
ჩემი მოწყენილი
`ოთახის ციკლი!~