სტიროდნენ
სტიროდნენ ერთად ჭიანურები და სალამური ტკბილი ხმიანი; სულს შეცდომისთვის ნუ ემდურები, თუ გრძნობა იპყრობს მას ვნებიანი. ვნახე ტოლები ცეკვით მთვრალები უვლიდნენ წრესა ლამაზის რხევით; _ ‘შენ მართლა გიყვარს ჩემი თვალები?” _ “მე შენ მიყვარხარ”. _ “ ო! სთქვი გარკვევით!” ბაგენი ლალის, მღერდნენ სიმთვრალეს, პასუხი ალის ისმოდა ნელი. “ჩვენ დავიღალეთ”, _ “ჩვენ დიდხანს გელით” “შენ სედან მოხვალ?” _ “შორეულ ველით” “ო! მსურხარ ძლიერ! მსურს კოცნა მწველი!” და იყო კოცნა! თავს ივიწყებდნენ, როგორც ფოთოლნი მთვარის დროს ქარში. ხმები, ვით გველნი, ხვევნას იწყებდნენ.. მე ვგრძნობ შვენებას.. ვცხოვრობ სიზმარში.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი