ტიციან ტაბიძეს

გადაგვაშენებს ჩვენ ბოდვები მომდგარი ჯარით,
მეც შენგან ველი ზიარებას, ვიხდი შვიდეულს.
საკმევლის სუნი გვაბარბაცებს შენ და თვითეულს,
კათაკმევლებათ მლოცველებში, რომ შევეჩარით.

შეგისკვნა გული კოლომბინამ ცისფერი ჩვარით,
მოგეფერება ბალაგანში ღამე გათეულს,
მეც შემომხედე შენი ყვითელ ლექსებით სნეულს,
მეფევ და ბავშვო, დაღალუულო ქალდეას ჯვარით.

დახურეს გზები, მოვეფანტეთ ყავრიან ქოხებს,
კომანდორივით უკან მოგდევს წმინდა გიორგი
შვაღამის კვამლში შენ აგამღვრევს და აგამბოხებს

დარბელით, ჭლექით დღე ნაკლული შენი ლაფორგი.
მოგაგონდება მამაშენი, ღვინო და გედი,
სოველი ჭინკა, ვარსკვლავები და საფრანგეთი.