აი, საღამო კვამლებით ჭრელი..


აი, საღამო კვამლებით ჭრელი,
სარზე ქანაობს სველი თავშალი,
დაურეცხავი ყრია ჭურჭელი,
ბილიკებს ლეკავს ფოთლების შვავი.
დაღონებული სხედან ჩიტები
და ქარი უხმოდ ძვრება ტოტებში,
მამლები, გუშინ მოსისხლე მტრები,
ერთად გასულან და ჩხრეკენ ნეშოს.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი