მიყვარხარ ისე, რომ ძილისთვისაც..

რად მომაგონდით, ძველო ვარძიავ,
ძველო ასპინძავ, ძველო ხერთვისო,
ოკეანეში, კეთილ იმედის
კონცხთან მიმავალ გემის ერდოზე?
რად მომაგონდი, სხალთის ფრესკაში
შთენილო მადლო თვალუხუჭავო?
რად მომაგონდი, ხაბელაშვილო,
ხეიბრად მდგარო ციხევ-ხიჭავრო?
ოკეანეში, კეთილ იმედის
კონცხთან მიმავალ გემის ერდოზე
როგორ მომნახე, ჩემო იმედო, _
ვარძიავ, ხიხავ, ტბეთო, ხერთვისო?!
აქ, შორეული ცის მთვარეები
რომ მევლებიან ოქროს ბლონდებით,
მშობლიურებო, ასე მგონია
უფრო ახლო ვარ, როცა გშორდებით.