მორჩა, _ ინგრევა ფუჭ სიტყვათა..
მორჩა, _ ინგრევა ფუჭ სიტყვათა ციხე-კოშკები, სატკივარებო, მთათა ჩემთა, როდის მორჩებით? სულ მიყვარს ცქერა დაღადრული თქვენი შუბლების, მიტომ ვამბობ მე, რასაც მუდამ თქვენ მეუბნებით. დაბადებულა საქართველო ათას წლებს მიღმა, ეს დღევანდელი დაბადება მე უფრო მიყვარს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი