საუკუნის ბოლო წელიწადს
შენ, მეოცე საუკუნის უკანასკნელ წელიწადს, გევალება დაუბრუნო გულს იმედი, ფერი ცას, სიყვარულის სიხარული ჯეელსა თუ ბერიკაცს, ქართველს _ თავის საქართველო, თავის ობლის კვერიცა. ისევ ისე, ძველებურად, გვალოცებდე ჩვენს ერთ ღმერთს, რომ მეოცე ვალმოხდილი შეხვდეს ოცდამეერთეს, არა ნგრევა, აშენება ამშვენებდეს მშენებელს, პროლეტარები კი არა, ქართველები შევერთდეთ!