ო, მარტოსულო..


შენ გაურბიხარ მარტოობას,
მაგრამ მაინც ის გაძლიერებს...
შენ მაშინ ხვდები: რა ნათელია,
რა დიდია, რა იდუმალია _
პატარა ბაღის მოლოდინი
დიდი ზამთრის შუაგულიდან,
უმწეო ფოთლის მოლოდინი
ქარიშხლების შუაგულიდან...

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი