მე კარდად ვიცი..

მე კარდად ვიცი, მეუფეო, რომ არც წვიმა ვარ,
და არც ბალახი, შრიალით რომ მოგვწვდე მუხლამდე,
ადრე გაბზარულს და დუმილით დაღმა მიმავალს
იმ ილუზიის ანარეკლი მახრჩობს, წუხანდელ
ტკივილს რომ დაჰყვა და მადლობაც ვერ მოვუხადე.

რა ვუპასუხო იმ მიხრწნილ და უხიაკ ბებერს,
მთელი სიცოცხლე რომ იცინის ჩემში მაცდურად
და დანასავით უელვარებს თვალები ბასრი
არავინ უყვარს, საკუთარი სიკვდილის გარდა.

ო, მეუფეო, შენს სიღრმეში შემომაცურა
არარაობამ, და უსახურ სხეულით დასვრილს
ის გული მეწვის, დარჩენილი სამოთხის კართან.