ხანდახან..

ხანდახან, როცა ქვაფენილების
ყალბი ხმაური გამომაფხიზლებს
და მხიარული კაცუნების უძლური
მზერა
კაუჭივით მედება გულზე.
ვფიქრობ, დროა დავხურო კარი,
რომ მარტოყოფმა და ბედნიერმა
დაბადების დღე გადაუხადო
ჩემს ახალგაზრდა
ოცდაექვსი წლის ღამეს...