ტარიელ ჭანტურია

1956 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტის ჟურნალისტიკის განყოფილება. პირველი ლექსი „ნადირობა“ გამოაქვეყნა 1951 წელს, პირველი პოეტური კრებული „ლტოლვა“ — 1964 წ.

ლიტერატურულ ასპარეზზე გამოჩენისთანავე ყურადღება მიიქცია გაბედული ექსპერიმენტებით, ლტოლვით სიახლისადმი. ხშირად მიმართავს ირონიას, პაროდიას, პარადოქსს, გროტესკს, სლენგს.

ძირითადი კრებულებია:

• „საქანელა“ (1965),
• „ქვა და ომი“ (1967),
• „ახალი მთვარე“ (1970),
• „ორნი“ (1972),
• „დაწყვეტილი სერპანტინი“ (1973),
• „წყნარი მზის წელიწადი“ (1975),
• „თაფლობის საუკუნე“ (1978),
• „პოემები“ (1979),
• „სტრესები და სიტყვები“ (1980),
• „რჩეული“ (1982), „ბოლთა“ (1893),
• „მწერლის წითელი წიგნი“ (1985) და სხვ.

ჭანტურიას ეკუთვნის ასევე საბავშვო ლექსების კრებულები, კრიტიკული წერილები, თარგმანები და სხვ. მისი ლექსები თარგმნილია მრავალ უცხოურ ენაზე.

წყარო: ka.wikipedia.org