ბექას...

წვიმის წვეთებში შენს თვალებს ვეძებ,
რა გინდა, შვილო, ამ მწვანე გზებზე.?!
შენ უნდა ცათა ბილიკებს აჰყვე,
აქ ქარი –
ქარი ყველაფერს არყევს.
შენს სულს ცის ლურჯი ფერი უხდება,
მიწა დასცდის და შემოწუხდება.
ცისკენ,
ჰო, ცისკენ ფრენა ისწავლე –
მიწას ბევრი აქვს წვა და სიმწარე.
ხედავ ჩემს სახეს – როგორ დაღარა?!
ხედავ ჩემს თვალებს – როგორ აღამებს?!.
როგორ დამდრიკა დაუდრეკელი,
ჩამომიზოლა შუბლის კედელი …
მე მიწა ვარ და – მიწა ვერ დავთმე…
შენ, შვილო, ცისთვის გიმზადებ საფრენს!..
იქ მზე თავისთან გიყოლებს ახლო,
მზე იყოს შენი საყდარი – სახლი.