ვიცი, უფალო,იყო შეცდომა ..

ვიცი, უფალო,იყო შეცდომა,
ვლეწე ხეების ნორჩი ყლორტები,
ერთი დღე მაინც უნდა მეცხოვრა
ასე უცნაურ გაბოროტებით.
გმადლობ, უფალო, ან კი მადლობა
რამეს შესცვლის და რამეს უშველის?!.
ვანგრევდი – რადგან ნგრევა მართობდა
და ამ ნგრევაშიც ვიყავ გულწრფელი.
ვერ შევეგუე უამინდობას,
ნუ მრისხავ – ახლაც ვდგავარ ამ აზრზე
და ის სამყარო – მე რომ მინდოდა,
ნგრევით,ო,ნგრევით გავალამაზე.
ვინც დაითმინა – ნეტარ არიან,
მე არასოდეს ვიყავ დამთმენი,
რაც ვქენ – არასდროს არ მინანია,
დავრჩი ჩამქრალი ხელში სანთელი…
ახლა დავცურავ ცრემლის მორევში,
არ ვზოგავ სხეულს – გვემით ვიწამებ,
ვარ სამყაროთა სიმარტოვეში
ნესტიან კედლებს ყვითლად მიმწვარი.
ვიცი,უფალო,იყო შეცდომა,
ვლეწე ხეების ნორჩი ყლორტები,
ერთი დღე მაინც უნდა მეცხოვრა
ასე უცნაურ გაბოროტებით.