ვერკვლის ციხე ვარ მგლისფერი ..
ვერკვლის ციხე ვარ მგლისფერი, ამოზიდული დიდგორსა, შვიდპირად მაკრავს ღრუბელი, გველი მილოკავს ლიბოსა. ვერ იქამს წუთისოფელი, ფეხებზე დამიკიდოსა. ხმალი მომეცი, სამკლავე, ფარიც აქ გვერდით იდოსა, ამოვყვე,ქშენით ამოვძოვ სასხლით დაღვარულ მინდორსა. მოყვარეს მოყვრის მივუზღო, მტერმა კი სამტრო ზიდოსა. მერე ჩამიქრეს ნათელი, მზე წითლად დამებინდოსა… ვერკვლის ციხე ვარ მგლისფერი, მტრის რისხვად მდგარი დიდგორსა.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი