ანბანთ-ქება

ასრე არის აგებული, ამგებელსა აქ აქებდეს,
ამკობდესცა, ადიდებდეს, ამისთვისვე აქა ქებდეს.
ამზრზენელსა, აღმშფოთველსა ანაცრებდეს, აქა ქებდეს.
არმურისკენ ამწეველსა ალმასს აფთსა აქაქებდეს.
 
ბრწყინვალედ ბარუქ ბრძანებდა ბადვისთვის ბრძნულის ბაგითა,
ბრძათ ბრწყინვალება ბევრობდეს ბეთლემურისა ბაგითა,
ბიწოვნებასა ბანევდეს ბერთ ბიჭთა ბრძნულად ბაგითა,
ბორგნილნი ბილწნი ბაალნი ბორგევდენ ბუგა ბაგითა.
 
გწერს გედეონ, გულღრტუთაგან განიქიქა, განებასრა,
გვლარძნილთ გუნდთა გული გლუნი გაეფიცხა, განებასრა,
გვიხამს გმონოთ განკიცხულსა, გაეწყობის გან ებას რა,
გარდიკარგნენ გვარნი გივნი, გაადიდე განებ ას რა.
 
დიდმა დიდებამ დიდისამ დიდებულები დარია,
დაბნელდენ, დაბრმდენ, დაცვივდენ და დაუბნელდათ დარია,
დაკეფამ, დაჭრამ, დაპობამ დიადობანი დარია,
დიდებულისა დედისთვის დაიჭრა დედა დარია.
 
ესრეთ ექნათ, ებრაელი ეუბნების ესაია,
ევმანოელს ერი ესე ესადავა, ესაია;
ეკიცხოდა ეროდია, ეჭობ ესხა ესა ია,
ეხმაროდა ეგვიპტედა, ენერწყვიან ეს აი ა.
 
ვისთვისცა ვლექსობ, ვით ვღირსვარ, ვით ვამბობ, ვინა ვარ დია!
ვიწროს ვრცლად ვლასა ვინ ვბედავ, ვახტანგ ვით ვკონო ვარდია:
ვერა ვასრულო, ვით ვეჭობ, ვალსა ვახშურსა ვარდია.
ვინ ვაძო, ვისა ვბაძევდე, ვინ ვისთვის ვითა ვარდ ია!
 
ზრზოლასა ზარსა ზიზინზე ზღაპრობაებით ზეზითა,
ზეიმით, ზარით, ზოგზოგნო, ზარობდეთ, ზრზოდეთ ზეზითა,
ზორვიდეთ ზირაქისაებრ ზეციერებსა ზე ზითა,
ზელფასათვისცა ზარქაშსა ზომდენ ზონარსა ზეზითა.
 
ჱლენნი, ჱლამიტელნი ჱენათესავა ჱესავის,
ჱბგურნო ჱეშმაკისანო, ჱვლტით ჱედემსა ჱეს ავის,
ჱმამნენ, ჱეძმნენ, ჱეშვილნენ, ჱეგვარებიან ჱესა ვის?
ჱემცირებოდა ჱე პირმშო ჱებირებიან ჱესავ ის.
 
თაბორზედა თოვლისებრი თავადია თავად თვითო,
თუ თხრობასა თხრობულობდე თქვით თაყვანი თვითო-თვითო,
თხოვეთ თმობა თბურის თქმისა თებერვალით თიბათვითო.
თასინ-თანას თხოვნისათვის თხრობილიცა თქმულა თვითო.
 
იწყლა იესო ისრაილ, ინაფირებდა, იქოსა.
იხარებდიან, იშვნიან, იმით იტყვიან „იქოსა“
იზმდიან, იხმოვნობდიან, იმღერებდიან „იქოსა“.
იგი იმითი იდიდოს, იპატიოსნოს, იქოსა.
 
კაცი კვალსა კომსისასა კიცვად კადრებ კარაულო,
კართ კრებულნი კადნიერი კრთომით კვალად კარაულო,
კოცნა კადრე კატაბანათ, კარიოტელ კარაულო,
კონა კლერტთა კანაფთაგან კალათურად კარაულო.
 
ლოგინებრივ ლარკანშია ლაზარეა ლილებრ ლულად,
ლოყა ლურჯი ლაჟვარდისფერ ლამაზობენ ლმობით, ლულად,
ლხინისაგან ლოდაკითა ლია ლამავს ლულა-ლულად,
ლექსობამა ლექსი ლია, ლაპლაპობსღა ლამის ლულად.
 
მოკლა მაღალი მეუფე, მიკვირს, მოკვდავმან მონამა,
მშობელმან მისმან მასზედა მტირალმან მიწა მონამა,
მითქვამს მართალი, მიჯერეთ, მაშ, მეც მივსწერო მონამა.
მუნ მომცეს მკვიდრი მამული მე მუდამ მისმან მგონამა.
 
ნებთა ნაკრავთა ნალურსმთა ნაწვეთნი ნიჟვენ ნაგებით,
ნახეთ, ნეტარი, ნათელი, ნაშენო ნებსით, ნაგებით.
ნათამამებნო, ნაგვემსა ნუ ნერწყვავთ ნეტა-ნაგებით,
ნურც ნებას ნახავთ ნობათად, ნაზორნო, ნაჭეთ ნაგებით.
 
ოდეს ოხრასა ოხჭანზე ოხრიდენ ოხა ოხითა,
ოსანაებსა ორობდენ ორღანოებით ოხითა,
ორესტოს ონისიმესთან ონოფრეც ორობს ოხითა,
ოხრება ოცი, ორმოცი, ოთხმოცი ოხრად ოხითა.
 
პასუხი პატიოსანი, პირო, პოეცა პარითა,
პირმშოსა პირველისასა პყრობას პირობდენ პარითა,
პატიოსნისა პარაკთა ბრწყინვალებანი პარითა,
პალამნი პავასაკითა პარპანჯობდიან პარითა.
 
ჟღვლიმოს ჟღლეტამა, ჟიჟინმა, ჟრჟოლამან ჟამი ჟირადო,
ჟეჟა, ჟლუტუნი, ჟღივილი, ჟონევდეს ჟირში ჟირადო,
ჟანგმან ჟამისამ ჟიჟინი, ჟარო, ჟოლაებრ ჟირადო,
ჟალეთელთათვის ჟინჟილად ჟოლისა ჟვერი ჟინადო.
 
რადგან როტევდა როსკიპი, რეგვნობას რწყვიდა რულადა,
რეტოვანთ როკვით როგორი რეცა როდიამ რულადა,
რამეთუ რისთვის როხევდა, რობდეს რადღამცა რულადა;
რკინევდა რისთვის რიოში რობუამთანა რგულადა!
 
სცდებით, სოფლისა საშვებლად სვამთ საკრავითა სამებით,
საუკუნოსა საქებსა სიტყვასა სულსა სამებით,
სერაბინთაებრ სწირევდეთ საქებსა საქმეს სამებით
სიმაღლე სთხოვეთ სიმდაბლით სიღრმესა სულით სამებით.

ტანჯვიდენ ტაძრეულები, ტომი ტომზედა ტანებით,
ტყველვიდენ ტაშსა ტკაცითა, ტერფებსა ტატსა ტანებით,
ტიროდა ტკბილი ტევანი, ტომისთვის ტკრცოდა ტანებით,
ტანჯულმან ტანჯოს ტეტერნი ტარტაროზებში ტანებით.
 
უწინდელები უფალი უფალმან უფსკრულს ურია,
ურჩეულესად უყვარდა, უდაბნოს უძღვა, ურია;
უმაღლეს უფლებათასა უგმერდენ უღმრთო ურია,
უპატიურნი, უსწავლნი, უგვანნი, უსუსურია.
 
ფრიადობდიან ფუტკარებრ ფერად ფინთისა ფარებით,
ფაფარუჯობდენ, ფრთხილობდენ ფაკელებისა ფარებით,
ფიცხელობდიან ფლობილნი ფასაღანოსა ფარებით,
ფიცხელნო, ფილასოფურად ფონებსა ფონავთ ფარებით.
 
ქერაბინთაგან ქებული ქრისტე ქმნულებად ქორითა,
ქარნი, ქვეყანა, ქვემთრევნი, ქმნა ქურციკები ქორითა,
ქებულთ ქადაგთ ქვა: ქმენითო ქაბარწოვანი ქორითა,
ქორებს ქმნულისა ქებისა ქორს ქება ქადაგო რითა.
 
ღვარბასობითა ღმერთისა ღლიანი ღრმათა ღებულა,
ღმრთაების ღირსსა ღვარულად ღუდღუდი ღაწვი ღებულა,
ღაღადებითა, ღრიალით ღვედი ღვედკეცი ღებულა,
ღონობა, ღონვა ღავღავით ღრუბელი ღაღადებულა.

ყურთ ყოფადთა ყაყანისა, ყრიალისა ყეფა-ყოფა,
ყადავახად ყოვლად ყოფილს ყავთ ყობულში ყოფილ ყოფა,
ყმებრივ ყიფნო, ყოველთავე ყრისაცავე ყავით ყოფა.
ყოფილისა ყივილისა ყონ ყოველთა ყოვლად ყოფა.
 
შეთნო, შემცდარნო, შეშლილნო, შლუებნო, შმაგო, შენაო,
შემოქმედისა შენისა შებმა შეჰქენით, შენაო,
შავის შლამისგან შეგაგბო, შეგამკო შექნით შენაო,
შარასა შესცდი შურითა, შავმცა არს შენი შვენაო.
 
ჩვენი ჩვევა ჩავარდნისა ჩვენსა ჩვილსაც ჩაეხსენა,
ჩაჩვეოდენ ჩაგმობასა, ჩაეტკბილა, ჩაეხსენა,
ჩამოვიდა ჩვენთვის, ჩვენო, ჩვეულებას ჩაეხსენა,
ჩხუბიანთა, ჩასაქვავთა ჩაეშურათ, ჩაეხსენა.
 
ცნობა ცხოვლისა ცხადობით ცნას ცქაფმან, ცრუმან, ცანითა,
ცხებულისათვის ცემანი, ცხარობაები ცანითა,
ცრცვის ცრუობისთვის ცხადობით, ცეცხლიმცა ცვარობს ცანითა,
ცბიერობაცა, ცანცალი, ცოდვა, ცაქცაქი ცარითა.
 
ძარცვეთ, ძრახეთ, ძმად ძრახულნო, ძლიერებით ძველნო, ძირად,
ძესა ძველსა ძეგლისაგან ძვიდით, ძაგდით ძირად-ძირად,
ძენი ძაგნი ძღვენსა ძღვნიდენ ძნეულებად ძირაკს ძირად,
ძრახულნებო, ძაღლებრ ძვინად, ძღარბებ ძილად, ძუნწად ძვირად.

წყლეს წმინდა წბილთა, წყეულთა, წარმართულისა წამებით,
წარბ-წამწამითა, წვერითა, წელითა წათდენ წამებით,
წელიწდეული წულები წარწყმედულთ წყევლას წამებით,
წარსქდა წყარონი წყლისანი წანწკარით წინ წამწამებით.
 
ჭამოთ ჭირისთვის ჭმუნვანი, ჭრიჭინაებრივ ჭაჭანი,
ჭრის ჭუილებსა ჭამანი, ჭეშმარიტისა ჭაჭანი,
ჭეშმარიტისა ჭვრეტითა ჭყრტიალებს, ჭრტინავს ჭაჭანი,
ჭაკს ჭაბუკურად ჭურვილთა ჭირან ჭიმანი, ჭმაჭანი.
 
ხან ხორცო, ხელო ხვებულო,   ხან ხმელო ხოლმე ხანითა,
ხშირად ხიშერთა ხებულო, ხან ხმიანობცა ხანითა,
ხადუმთ, ხოჯათა ხროშია ხარხარებ, ხარბო, ხანითა,
ხან ხბორებთანაც ხადილობ, ხმობ ხარით ხნული ხანითა.
 
ჴარის ჴმელისა ჴშირ ჴმევით ჴაჴანი ჴორჴი ჴაჴულა,
ჴაშები ჴშირად ჴელდაჴელ ჴოჴბისა ჴარშოც ჴაჴულა,
ჴვნეშა ხამს, ჴოჴობთ ჴმეულნო, ჴატი ჴდებიან ჴაჴულა,
ჴდალთა ჴოჴვითა ჴხმოვნობით ჴალიჩის ჴაო ჴაჴულა.
 
ჯარში, ჯაბანო, ჯდომასა ჯერჩინება-ყავ ჯერითა,
ჯაგლაგს ჯღანითა ჯავრითა, ჯომარდო, ჯოჯოს ჯერითა,
ჯადვარ, ჯავზ ჯორით, ჯანასლან ჯამასპზე ჯავრობს ჯერითა,
ჯავახეთს ჯარჩი ჯახველის ჯალჯი ჯურუმათ ჯერითა.

ჰავნი ჰასპიტებრ ჰარულნი ჰავში ჰატარონ, ჰარონა,
ჰაღიარებდა ჰარსებას, ჰამბობენ ჰასე ჰარონა,
ჰამასაებრად ჰაღმკული ჰაღძვრისთვის ჰაბა ჰარონა,
ჰაქონ ჰავი და ჰავთ ჰაღძვრა ჰაღეტოლების ჰამონა.
 
ჵეს სხვა სიტყვა არა აქვს, თუარ ჰაი და ჵები,
ჵი, შენ ცოდვის მიმყოლო, სულო, სანამდის   ჵ ები?
ჵი, კაცთ საქმის არქმნულსა, ხარებრ გიძახონ „ჵები“.
ჵი, რასაც იქ ბოროტსა, მასშიგვ მოიპო ჵები.

წყარო: www.georoyal.ge