ანკარა წყარო

ანკარა წყარო მთიდანა
ეშურებოდა ბარადა –
გადადიოდა ლოდებზე
წვრილ მარგალიტის თვალადა.
თან ამას მოიმღეროდა,
ვით საპატარძლო ქალია:
– ნეტავ სულ ია-ვარდს ვრწყავდე,
იმდენი მომცა ძალია…
ნეტავ არავინ მამღვრევდეს,
არა მქელავდენ ღორები,
რაც ღმერთმა მომცა ბუნება,
იმას ნუმც გავეშორები.