წიწილა
ქორმა წიწილა წაიღო, იძახდა “წიავ-წიავსა!” წიწილის თეთრი ბუმბული ველად გაჰქონდა ნიავსა... ღვარი წავიდა სისხლისა, წალეკა მთა და ბარია: არაგვს გზა დაათმობინა და გადათელა მტკვარია. ისმოდა ბებრის ეზოში კრუხის ქვითინი მწარია... მოჰსლოდენ მოკეთეები: კრუხნი, მამლები, ვარია, - ნათესაობა კრუხისა, მთელი იმისი გვარია. ცრემლი იქცევა ქათმების, დიდი გლოვა და ზარია...
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი