ტიციანს...

გული სულ კრთოდა
შენი ნაწერით 
ბავშვები მუდამ
ამ სიტყვებს დავძენდით

ვისწავლეთ ლექსნი
ბევრი გვაქვს ნამღერი
გინდ იყოს წვიმა
ან თოვლის ნამქერი

მასწავლებელი ხარობდა ჩვენით
უკვირდა როგორ ვისწავლეთ 
ამდენი
ლექსი მოთხრობა ან ისტორია
გულში მაინც გვაქვს ყველა წანამღერი

არც დიდობაში დაგვივიწყნია
შენი სიტყვები სხარტი და დიდი
უცხოს კი უკვირს
ჩვენებს კი არა
რამდენი თაობა გყავს დანაზრდელი

ვერ დაიტია ეს სიყვარული 
ამ პატარა და უბრალო ლექსმა
მისი გენიაც ვერ დაეტია
უკვე მსოფლიოს რომ ბევრჯერ ესმა 

ყოველთვის ვიტყვით ქებასა
ჩვენი მწერლების ძალიანს
მე ვერ აგარჩევ 
მაგრამ ესეა
AVE ტიციანს
AVE ტიციანს.