***


გმირის სულს
ნეტა რაღა უკლია
ცხონებას
განვლო სისხლიანი
მწარე დროება
ნახა სიმწარე
ძმის დაღუპვისა 
საკუთარ ხელში;

აღარც გული აქვს
ოდესღაც როცა
ფეთქავდა მკერდში
აღარ ახარებს 
არც არაფერი
თავი ანება 
კაცის ცხოვრებას
ბნელმა მოიცვა
გონება მისი
მეწამულია ყველა მოგონება;

ძვალ რბილში უკვე ომი
ღაღადებს
განწირულია გზა სიმშვიდისკენ
გონება მოლბა
ხორცი ღრიალებს:
მე
ვეღარ ვითმენ!!!
ვეღარ ვითმენ!!!

12/05/2023.
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი