დავიღალე ..

დავიღალე....
აღარ მოვკვდი
აღარც ვცოცხლობ
ამ შრომას კი
აღარ ვგლოვობ
და აღარც ვცხოვრობ თუ ამცხოვრებას მოაქვს წადილი;
ვეღარ შევძელი გადაღლილს;
რომ გამეღვიძა ამ დილით;
ზოგი ვერ მიგებს
ზოგს კი ვგონივარ ნადირი
მე კი ვატარებ 
ყოველდღე ამ ტკივილს;
ზოგჯერ მინდა ვთქვა;
გაჩერდეს!მორჩეს!;
მაგრამ ვინ მისმენს;
საერთოდ,ოდეს!
თითქოს მტოვებენ აზრებიც
და მე ვისვრი აქ
სიტყვებს ვით ლოდებს
ზოგი კი ჰმონებს
ბევრი ბევრს სტოვებს
როგორ ჰგვანან ზოგნი მსტოვრებს;
ზოგიც უბრალოდ ;
მიდის და გვტოვებს;
შენ კი რჩები,და 
გრჩება ტკივილი
მოგონებების მწარე სიკვდილი;
ზოგჯერ დავჯდებით
ვითომ ვიცინით
გვინდა ტირილი მაგრამ ვიღიმით
ოჰ!ეს ბედკრული 
აზრების ცეკვა;
გულმა შეწყვიტა რამდენჯერ ფეთქვა;
და ეს ტირილი სიცილის ნიღბად
მოგეწებება კიბოდ თუ ტკიპად;
ზოგჯერ ნებითაც
ჩვენ ასე ვირგებთ
ამ ყრუ ცხოვრების
დასაწვავ ნიღაბს....
(ბოლოსიტყვა)
და ამის იქეთ
ამის შინაარსს
თუ ვერ ჩაწვდებით
მაშინ მომიწევს
ისევ ვატარო 
ეს მუქი გრძნობები 
სველი ღაწვებით.