შენ


აქ,
აღარაფერი დაგვრჩენია

ჩიტების გარდა.
ბავშვობის გარდა.
გარდა წვიმების.

ისეთი ამინდია,
დალევაზეც გული რომ აგივარდება.

გახედე სივრცეს.
ეს ყველაფერი ჩვენი მოგონილია.
ეს ცა.
ეს ბალახი.
ეს თვალებიც-
სითბოთი სავსე.

ჩვენ,ჩვენი თავები,
ერთმანეთის თვალებში გამოვამწყვდიეთ-
(ასე უფრო მშვიდად ვართ).

მზეს ნუ დატოვებ.
თმებზე მიიმაგრე.

და მივდივართ ასე.

ქვიშიან ნაპირს მივუყვებით ჩრდილოეთისკენ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი