კარდინალი ერთი, კარდინალი ორი.

და უსასრულის გავხდი მარად-დარაჯი,
დავიდ მითხარი, მეტზეც ხომ აღარ დამსჯი?
კანტორი გამოჩნდა, იხელთა მალ ფუნჯი:
ბერწო ტყულ ელი, უსასრულოა შენ-ტანჯი.
თანამოდასეს ვამჩნევ - მიქრება ეგო,
დრტვინვას ვერ იგებ, სულ-სულ არაფრად გერგო.
ცერმელო მიშველე, რა არჩევან მიგო?
სევდის სიმრავლემ ჩემი მოდნობა ირგო.