***

და’
იკლაკნება
სისხლის გზები
ლაბირინთივით...
გზა’
იკარგება
ზღვის ტალღებში
რუკად გაშლილი
ლაბირინთია 
ეს ცხოვრება,
გზები-
წაშლილი...
შენ კომპასი ხარ,
ჩაძირული 
ლურჯი ზღვის ფსკერზე.
რა ეშველებათ 
თითებს
 როცა
მოვა აპრილი?!
რა ეშველებათ,
უგზო-უკვლოდ
დაკლაკნილ 
ძარღვებს...
თუ ვერ გიპოვნე
ვერ მიპოვნე
ჩვენი შეხვედრაც
გახდება კვლავაც მოგონება
გასულ ეპოქის...
და გაღიმება 
შენს ტუჩებზე
არის მარტივი
არ წამაქციო,
არ ჩამძირო,
ლურჯი ზღვის ფსკერთან...