მე და უზენაესი

ო, ფიქრებო მტანჯველო
რა დარდს ისევ ამხელას,
თითქოს კალამს ანდობ და
მაინც გიჭირს გამხელა,

სულო ჩემო, რად ობლობ,
რად ხარ გაწამებული?
ცრემლთა წვიმით სავსეა
შენი ლექსთა კრებული.

ფერგადასულ წამებში,
ძილგატეხილ ღამეში,
სულში სევდის თარეში
მტკივა გულის არეში...

სად იწყება აისი?
ან სად დგება დაისი?
სამყაროში მარტო ვართ
მე და უზენაესი.😞😞
2010წ