დრო


დრო-არსი ჩვენი ყოფიერების,
დრო-არსი ჩვენი არსებობისა,
ვისთვის სიკეთის, ვისთვის სიცრუიის,
ვისთვის სიყალბის, ვისთვის ნდობისა.
დროის კალაპოტს გამოვეხიდე,
უხმოდ, უგულოდ და აღრენილი,
ვერ უმკურნალა სულის ტკივილებს,
დღემდე თვალებში მაქვს შერჩენილი,
უფრო დამძიმდა, არ შემსუბუქდა
ტვირთი, რომელიც გულით ვატარე,
დაუნდობელი დროის ხარხარში
ყველა ,, გამვლელი" შენ შეგადარე.
მას შემდეგ კენტად , ობლად მავალმა,
ვეღარსად ვვპოვე გულის სათავე,
მაშინ მივუშვი დროის სადავე
ბედნიერების დრო დავამთავრე!
წლები გავიდა,,,, იქ იმ ტყის პირას
ორქიდეები ისევე ჰყვავობს,
მაგრამ ველური ყვავილის ჩრდილში
უკვე არავინ არავის ჰყვარობს
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი