სევდისფერი გოგონა
შენი ზმანება წამოაგო მზემ შუბის წვერზე და გამიყარა გულში, როგორც ძაფი-მახათში, ეს მერამდენედ მომელანდე წარსულის ფსკერზე, ეს მერამდენედ შემეშალა ხატი-ნახატში... შემომეხვია უშენობის შავი რვაფეხა, მკერდში ჩამასო ალესილი, ბასრი საცეცი, შენს მერე წლებმა იარა და წელში გამტეხა, როგორც მთიბავმა თიბათვეში-ყანა საცელი. არ მოგინატრებ, აღარა მწამს შენი სახელი, არც გაგიხსენებ, ფარდას ვუშვებ, ჩავაქრე რამპა, მოვიდა ჟამი უშენობის წესის აგების, ხვალ სხვა გიამბობს სევდისფერი გოგონას ამბავს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი