100 წლის მერეც

ასი წლის მერეც გელოდები, 
გადამაჩვიე ამ ცრემლდიდობას,
ისევ მიხერგავენ გზებს ლოდები,
არ დავიწყებია ბედს ფლიდობა.
ასი წლის მერეც შენი მქვია,
ვერასრულებული ნატვრისფერო,
გრძელი მოლოდინი შემინდვია,
ჩვენ ისევ მოგველის ატმის ჩერო.
ას წელს ჩამოვტეხე თვე-კვირები,
დროსთან ვიომე და დროც მეომა,
კვლავ სულის წიაღში მეკირები,
ნადავლით ვბრუნდები როდეოდან.
ასი წლის მერეც შევიმოსე
ცრემლებით ნაქარგი ხავერდებით,
ვეძებე საშველი მეც, ვით-მოსემ,
შემორჩა უდაბნოს ხმა ვედრების.
ას წელს ჩამოვქენი კელაპტრები
ლანდების მჭვირვალე სხეულებით,
ზედ ამოვატვიფრე ,,მენატრები",
შენთვის შევინახე ხელუხლები.
ასი წლის მერეც გელოდები,
დრომაც ვერ დამატყვევა ხუნდებით,
ისევ სიყვარულში გეტოლები
და ისევ შენზე ლოცვას ვუნდები...
ას წელს მოლოდინად ჩამომახმე,
კიდევ ას წელიწადს მოგიცდი,
მერე სამარეში ჩამომძახე,
ვაი, თუ ტყუილად მოგიკვდი...