ანა ახმატოვა - ვენეცია

ანა ახმატოვა ,,ვენეცია" (თარგმანი ნ, დარბაისელისა)   

ოქროსფერი სამტრედეა წყალთან,
წყალი - ლბილი - მომწვანოა, მქრქალი.
და მარილით სავსე  ნიავქარი.
შლის ვიწრო კვალს შავად ნაფერ ნავთა.
რამდენია სახე უცხო, ნაზი!
დახლზე ყველგან - ფერი ფერზე მეტი:
ლომი -წიგნით - ნაქარგ ბალიშებზე,
ლომი - წიგნით - მარმარილოს სვეტი.
ვით ტილოზე, რომ გაუძლო დროებს,
ცა ცივდება ლურჯფერგადასული,
და არ არის ვიწრო - სივიწროვე.
არც მხურვალე ნესტით გეკვრის სული.


(თარგმანი ნინო დარბაისელისა)



Анна Ахматова -

" Венеция"


Золотая голубятня у воды,
Ласковой и млеюще-зеленой;
Заметает ветерок соленый ...
Черных лодок узкие следы.
Сколько нежных, странных лиц в толпе.
В каждой лавке яркие игрушки:
С книгой лев на вышитой подушке,
С книгой лев на мраморном столбе.
Как на древнем, выцветшем холсте,
Стынет небо тускло-голубое...
Но не тесно в этой тесноте
И не душно в сырости и зное.