მარინა ცვეტაევა - მოუსვენარ და ცელქ ბიჭად

მარინა ცვეტაევა
მოუსვენარ და ცელქ ბიჭად

***
მოუსვენრად და  ცელქ ბიჭად 
გაგაცანით თავი,
საღი ღიმი მოგანიჭეთ, 
მე სიტყვებით  ავით.

-სიცელქეა - ყოფა, სახელს -
ცელქს უხმობენ ამ გულს…
და დაღლა  ვერ დაუნახეთ
ტუჩებს ფერდაკარგულს.

მთვარეებით კი დათვერით
ორი ფართო თვალის,
მეტად ნორჩი, ვარდისფერი
ვიყავ,  მიუვალი.

თოვლზე სწრაფად კი ვდნებოდი,
ფოლადს ვგავდი - უცვლელს,
ნასროლ ბურთად ვვარდებოდი
როიალზე უცებ.

კბილქვეშ ქვიშად მოგხვედრივართ 
ან შუშაზე - დანად,
ვერ ჩაავლეთ მიხვედრილად
საშიშ ისარს ამად - 

სიმსუბუქეს ჩემს სიტყვათა
და სინაზეს - ბრაზის,
უიმედო ვჩანდი ქვა და
ერთი  ოინბაზი.

1913 г.
(თარგმანი ნინო დარბაისელისა)



Марина Цветаева 

Мальчиком, бегущим резво …

***
Мальчиком, бегущим резво,
Я предстала Вам.
Вы посмеивались трезво
Злым моим словам:

«Шалость — жизнь мне, имя — шалость.
Смейся, кто не глуп!»
И не видели усталость
Побледневших губ.

Вас притягивали луны
Двух огромных глаз.
— Слишком розовой и юной
Я была для Вас!

Тающая легче снега,
Я была — как сталь.
Мячик, прыгнувший с разбега
Прямо на рояль,

Скрип песка под зубом, или
Стали по стеклу…
— Только Вы не уловили
Грозную стрелу

Лёгких слов моих, и нежность
Гнева напоказ…
— Каменную безнадежность
Всех моих проказ!

1913 г.