ანა ახმატოვა - საღამოს ოთახი

ანა ახმატოვა

საღამოს ოთახი

ახლა ვლაპარაკობ სიტყვებით იმგვარით,
სულში ერთადერთხელ რომ იბადებიან.
თეთრ ქრიზანთემაზე  დაბზუის ფუტკარი,
ძველ ქისას რა მძიმე სუნი მოსდებია.  

 ხოლო ეს  ოთახი,  ეს  ვიწროფანჯრული, 
 ინახავს  სიყვარულს,  ხსოვნაა ცოცხალი.
საწოლის თავზე კი    წარწერა, ფრანგული,
"Seigneur, ayez pitié de nous"*- “ღმერთო, შეგვიწყალე!  “

მწარე ჩანაწერებს ზღაპრის  ძველებურის,
სულო,  რას  დაეძებ, სხვაა დაბადებით.
შევცქერი ფიგურებს სევრის ფაიფურის,
სულ გახუნებიათ პეწი ლაბადების. 

სხივი საბოლოო, მძიმე და ყვითელი,
აქ  გიორგინების  კონად კვლავ ესვენა.
და სიზმრად ჩვეული, ვიოლას ხმა მთელი   
და ხან აკორდები მესმის   კლავესინის.
___________
*  ღმერთო, შეგვიწყალე (ფრანგ.)

1912

(თარგმანი ნინო დარბაისელისა)

Вечерняя комната

Я говорю сейчас словами теми, 
Что только раз рождаются в душе,
Жужжит пчела на белой хризантеме,
Так душно пахнет старое саше.

И комната, где окна слишком узки,
Хранит любовь и помнит старину,
А над кроватью надпись по-французски
Гласит: "Seigneur, ayez pitié de nous"*

Ты сказки давней горестных заметок,
Душа моя, не тронь и не ищи…
Смотрю, блестящих севрских статуэток
Померкли глянцевитые плащи.

Последний луч, и желтый и тяжелый,
Застыл в букете ярких георгин,
И как во сне я слышу звук виолы
И редкие аккорды клавесин.
________________________________
* Господи, смилуйся над нами (франц.)

1912