ანა ახმატოვა - ბორის პილნიაკის ხსოვნისადმი

#თარგმანები

ანა ახმატოვა

 ბორის პილნიაკის ხსოვნისადმი*

შენს ბილიკს მოვყვები,   გზას ვეღარ ველევი,
ხოლო შენ იცინი, ისევ უდარდელი…
თუმცა წიწვოვანი, ტბორისპირს ლელები
გპასუხობს, მაოცებს -   ექოა რამდენი…
თუ  ასე ვაშფოთებ, ვინც უკვე მკვდარია,
უნდა მაპატიო, ვეღარ შევიძელი.
დაგტირი ჩემიანს, გლოვამ  გადამრია
და მშურს,  დასდინდება ვისაც  ცრემლი მწველი,
ვინც ტირილს შეიძლებს, განკითხვის ჟამს - სული,  
იმათზე, ვინც  ტბორის  ფსკერმა შეიკედლა…
მაგრამ ამიდუღდა ცრემლი არმისული
თვალამდე,  ნამმა რომ ვეღარ გამინედლა.

- - - - 

* მთარგმნელისაგან -  ანა ახმატოვას ეს ლექსი უფროსი კირა ანდრონიკაშვილის ქმრის ანუ ნატა ვაჩნაძის სიძის -   ბორის პილნიაკის დახვრეტის შემდეგ დაიწერა, 1938 წელს.
 
 მისი ვაჟია ბორის ანდრონიკაშვილი, რომელიც   გამზრდელი დეიდის გადაწყვეტილებით, დედის გვარს ატარებდა. 

(თარგმანი ნინო დარბაისელისა) 

https://ru.m.wikipedia.org/wiki/Пильняк,_Борис_Андреевич

Анна Ахматова

Памяти Пильняка

И по тропинке я к тебе иду,
И ты смеешься беззаботным смехом,
Но хвойный лес и камыши в пруду
Ответствуют каким-то странным эхом…
О, если этим мертвого бужу,
Прости меня, я не могу иначе:
Я о тебе, как о своем, тужу
И каждому завидую, кто плачет,
Кто может плакать в этот страшный час
О тех, кто там лежит на дне оврага…
Но выкипела, не дойдя до глаз,
Глаза мои не освежила влага.