ანა ახმატოვა - შენ გამომიგონე

ანა ახმატოვა

  (შენ გამომიგონე) 

***

შენ გამომიგონე. არასდროს არავინ ყოფილა იმგვარი.
იმგვარი ქვეყნად არსებობდეს, შეუძლებელია. 
ვერ გშველის ექიმი, პოეტმაც არ იცის, შვება რით მოგგვაროს,-
დღე-ღამ მოჩვენება გაშფოთებს, შენი მძებნელია.

ჩვენ შევხვდით, როს იდგა ის წელი წარმოუდგენელი,
როდესაც სამყარო იყო განწირული, უკვე სულს ღაფავდა,
ირგვლივ ყველაფერი მძიმედ დათალხული, ჭირმა დაანელა,
იყო ერთადერთი სიახლე - სიმრავლე საფლავთა.

ჩანდა უფარნებოდ კუპრივით ნევის მიწაყრილი,
კედლებად გარს გვერტყა ღამე გაუვალი, წყვდიადი.
და სწორედ ასეთ დროს გიხმობდა ჩემი ხმა დაღლილი!
მაშინ არ მესმოდა ბოლომდე, რასაც ჩავდიოდი.

მოხვედი, თითქოსდა ვარსკვლავის კვალდაკვალ იარე,
შენ იმ შემოდგომას ტრაგიკულს მოჰყევი მძაფრი და
დაგიხვდა ის სახლი, რომ არის აწ უკაცრიელი
არე, საიდანაც დამწვარი ლექსები ერთ გუნდად გაფრინდა.

(თარგმანი ნინო დარბაისელისა)

Анна Ахматова

Ты выдумал меня. Такой на свете нет,
Такой на свете быть не может.
Ни врач ни исцелит, не утолит поэт, — ...
Тень призрака тебя и день и ночь тревожит.

Мы встретились с тобой в невероятный год,
Когда уже иссякли мира силы,
Все было в трауре, все никло от невзгод,
И были свежи лишь могилы.

Без фонарей как смоль был черен невский вал,
Глухая ночь вокруг стеной стояла...
Так вот когда тебя мой голос вызывал!
Что делала — сама еще не понимала.

И ты пришел ко мне, как бы звездой ведом,
По осени трагической ступая,
В тот навсегда опустошенный дом,
Откуда унеслась стихов сожженных стая.