საშა ჩორნი - ჩივის ობივატელი

#თარგმანები

მთარგმნელისაგან: არ გაგონებთ დღევანდელი საქართველოს მდგომარეობას?
 ეს ლექსი არ ვიცოდი, მეგობრის თხოვნით ვთარგმნე

საშა ჩორნი

 ***

ჩემი ცოლი - დამსმენია,
ვაჟი -  კი მყავს “ესერი”, 
 კადეტი მყავს მე დაია, 
მენაგვე  - სტაროვერი.

მზარეული - მონარქისტი,
 სიძე - არისტოკრატი, 
დედაჩემი  - ანარქისტი,
მე..  მჩვევია რატრატი…
  
ქალიშვილი - გიმნაზისტი,
ათი წლისაც არაა!
ყოფილა  სოციალისტი, 
ასეთი სამყაროა!

დილიდანვე გროვდებიან
და მთელი ჯახეთია,
ჩემთვის  - თითქოს კომედია, 
ნაღდი ჯოჯოხეთია!

და გაჰკივის  -  “გავასწოროთ”,
ვაჟი  ყვირის  - “ დავშალოთ”
სიძე  ამბობს  “გავამწაროთ”
 მენაგვე -    “  რად დავმალოთ!”

მეუღლესაც  რა მოსვლია!
გალეული ლანდიც კი
მძიმედ ხვნეშის,  როგორც სვია,
კვნესის, “ვაი,  შაკიკი!”

გევედრები,  შემოქმედო,
სულაც არ მეხუმრება,
ობივატელს შემომხედო - 
რუსს,  მშვიდი მსურს ცხოვრება!

დაამშვიდე დედაჩემი,
 დამიწყნარე მშობელი,
 მარტოდმარტო ვერ დავრჩები
მე ამ ფაფის მხვრეპელი.
 
 დედა,  როგორც ანარქისტი
მუდამ იწყებს პირველი,
და აჰყვება გიმნაზისტი, 
ნახირიც საკვირველი. 

და გაჰკივის ,,მოვაწყოთო”
სიძე - “ვაფურთხებო მე”
ვაჟი - “დროზე, ჩავაწყოთო”
მე კი  ვყვირი: სიჩუმე!”

ჩემი კერაც დააქცია,
ჩაქრეს მისი  კაშკაში!
გულში ვნატრობ  გამაქცია 
ნეტა ამერიკაში!

1906

(თარგმანი ნინო დარბაისელისა)

Саша Черный 

Моя жена – наседка, 
Мой сын – увы, эсер, 
Моя сестра – кадетка, 
Мой дворник – старовер. 
 
 Кухарка – монархистка, 
Аристократ – свояк, 
Мамаша – анархистка, 
А я – я просто так... 
 
 Дочурка – гимназистка 
(Всего ей десять лет) 
И та социалистка – 
Таков уж нынче свет! 
 
 От самого рассвета 
Сойдутся и визжат – 
Но мне комедья эта, 
Поверьте, сущий ад. 
 
 Сестра кричит: «Поправим!» 
Сынок кричит: «Снесем!» 
Свояк вопит: «Натравим!» 
А дворник – «Донесем!» 
 
 А милая супруга, 
Иссохшая как тень, 
Вздыхает, как белуга, 
И стонет: «Ах, мигрень!» 
 
 Молю тебя, создатель 
(совсем я не шучу), 
Я р у с с к и й о б ы в а т е л ь – 
Я п р о с т о ж и т ь х о ч у! 
 
 Уйми мою мамашу, 
Уйми родную мать – 
Не в силах эту кашу 
Один я расхлебать. 
 
 Она, как анархистка, 
Всегда сама начнет, 
За нею гимназистка 
И весь домашний скот. 
 
 Сестра кричит: «Устроим!» 
Свояк вопит: «Плевать!» 
Сынок кричит: «Накроем!» 
А я кричу: «Молчать!!» 

 Проклятья посылаю 
Родному очагу 
И втайне замышляю – 
В Америку сбегу!..