ალექსანდრ ბლოკი - ღვთისმშობლის მიძინება

#თარგმანები

მთარგმნელისაგან:

ესეც ბლოკის უმნიშვნელოვანეს ლექსთა რიგს მიეკუთვნება. ესეც ღვთისმშობელ მარიამზეა. ვიდრე ვიტყოდე, ალბათ უკვე მიხვდებოდით, რომ ქართველი სიმბოლისტებისთვის, მეტადრე გალაკტიონისათვის ესეც   ერთ-ერთი პირველწყაროა.

ალ. ბლოკი

ღვთისმშობლის მიძინება

დაასვენეს მისი შესუდრული გვამი
ტყეში, სადაც ნორჩთა  ხეთა არის რიგი.
გაახალგაზრდავდა  მწუხარების გამო,
დაიბრუნა ისევ  სილამაზე იგი.
უკვე არ - მჭახე და  უკვე  არ - უხეში
მოდის ვინმე ტყეში თითებმომუჭული, 
საბოლოო თეთრი ყვავილებით ხელში 
მთავარანგელოზი,  უკვე ხანდაზმული.
ოქროსფერდებიან შორი მწვერვალები, 
გამოსათხოვარი დგება განთიადი 
და   ნისლების ზემოთ,  შორი იმ  ველების,
გაცოცხლდება სამი მეფე  კვლავ დიადი.
და ვარსკვლავმა ისევ   რაღაც  მიახარა, 
მაგრამ სხვაა იგი, ვარსკვლავი გვიანი.
მწყემსებს მორევიათ სრულიად ჭაღარა,
თუმცა ფარა მთიდან   მოდენეს ხმიანი.
და სიმშვიდის მათის მარად დამფარავი  
ველებს ეფინება ნისლი წარუვალი.
განთიადს  და ვარსკვლავს შუა  ჩანს არავინ,  
ოქროს შარავანდი   ირევა მრავალი.
ზემოთ, სადაც    ბევრი  მკვეთრი მოსჩანს თხრილი,  
რუ მღერის  და ნუში ყვავილობს მდელოზე,
სარკოფაგი  ერთი დგას  თავგადახდილი
და სიშორეს უცქერს  მთავარანგელოზი.

1909

(თარგმანი ნინო დარბაისელისა)

Ал. Блок

Успение

Ее спеленутое тело
Сложили в молодом лесу.
Оно от мук помолодело,
Вернув бывалую красу.
Уже не шумный и не ярый,
С волненьем, в сжатые персты
В последний раз архангел старый
Влагает белые цветы.
Златит далекие вершины
Прощальным отблеском заря,
И над туманами долины
Встают усопших три царя.
Их привела, как в дни былые,
Другая, поздняя звезда.
И пастухи, уже седые,
Как встарь, сгоняют с гор стада.
И стражей вечному покою
Долины заступила мгла.
Лишь меж звездою и зарею
Златятся нимбы без числа.
А выше, по крутым оврагам
Поет ручей, цветет миндаль,
И над открытым саркофагом
Могильный ангел смотрит вдаль.

1909