დაჭრილი სული

`         ნიკოლოზ ბარათაშვილს

ხან სუმბული მომტირალი და ჩუმი,
ხან უდაბნოს მონავარდე სამუმი;
ღრუბლიანში ელვა-ჭექის მთხრობელი,
ცივ ზამთარში გაზაფხულის მხმობელი,
ცივ გულებთან მოსაუბრე სხივებით -
წყნარ მთაწმინდის წყნარი საგალობელი...
აჩრდილების მეფე-მონა და შვილი -
საყვარელი ჩემი ბარათაშვილი, -
ვინც უდაბნოს მუდამ გულით ატარებს...
შენ ამბობდი მიქანცულის თვალებით...
ამ წყვდიადში მე სულს დავლევ წვალებით...
აჩრდილებო, დავიღალე თქვენ შორის -
აქ მთაწმიდას რაღა გამოადარებს!“